,

Ochrona dóbr osobistych osoby zmarłej w świetle prawa prasowego

by

Cmentarz

Jak wygląda sytuacja dóbr osobistych osoby zmarłej w świetle prawa prasowego?

Niniejszą problematykę reguluje bezpośrednio przepis art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy prawo prasowe. Stanowi on, że

„redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania lub odpowiedzi, jeżeli (…) sprostowanie lub odpowiedź jest wystosowana przez osobę, której nie dotyczą fakty przytoczone w prostowanym materiale, chyba że sprostowania lub odpowiedzi, po śmierci osoby bezpośrednio zainteresowanej, dokonuje osoba zainteresowana w związku ze stosunkiem służbowym, wspólną pracą lub działalnością albo w związku z więzami pokrewieństwa lub powinowactwa”.

Co może martwić, uprawnień wskazanych powyżej nie przyznano małżonkowi zmarłego. Uprawnień takich nie ma również osoba która pozostawała ze zmarłym w stosunku konkubinatu.

Biorąc pod uwagę skalę naruszeń dóbr osobistych w Internecie w stosunku do osób zmarłych, niezmiernie ważny może być przepis art. 54 b prawa prasowego, zgodnie z którym przepis

„o odpowiedzialności prawnej i postępowaniu w sprawach prasowych stosuje się odpowiednio do naruszeń prawa związanych z przekazywaniem myśli ludzkiej za pomocą innych niż prasa środków przeznaczonych do rozpowszechniania, niezależnie od techniki przekazu, w szczególności publikacji nieperiodycznych oraz innych wytworów druku, wizji i fonii”.

Rozpatrując zbieg regulacji ochronnych dotyczących dóbr osobistych na gruncie prawa prasowego i kodeksu cywilnego, należy zwrócić uwagę na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1990 r. sygn. akt II CR 1303/89.

Sąd Najwyższy rozstrzygając postępowanie w przedmiocie opublikowania informacji w sprawie zabójstwa Piotra C. naruszających dobro osobiste matki zabitego – prawo kultu pamięci po zmarłym – stwierdził, że na dokonane naruszenie przysługiwało matce żądanie, aby autorzy artykułu złożyli stosowne oświadczenie prostujące nieprawdziwe informacje podane w artykule.